Junadry Leocaria

Jury over de nominatie

''De jury heeft veel waardering voor de gelaagdheid van het plan. Naast de band tussen vader en dochter, zijn ook de geschiedenis van Curaçao en de verandering van het lichaam in de loop der tijd thema’s die in de voorstelling aan de orde komen. Het is de kracht van de choreograaf dat zij haar eigen authentieke ervaringen weet te verbinden met de universele complexiteit van de ouder-kindrelatie.

Met het toekennen van de Innovatieprijs Nederlandse Dansdagen Maastricht aan Junadry Leocaria kiest de jury voor een rauwe, pure maker, die als geen ander de dans tot inzet maakt van emotie. Met haar geheel eigen stijl vormt zij een authentieke toevoeging aan het Nederlandse dansveld.''

Over Junadry

Junadry Leocaria begon haar professionele danscarrière op 18-jarige leeftijd bij ISH Dance Collective.  Vervolgens stapte ze over naar theaterdansgezelschap Don't Hit Mama, waar ze kennismaakte met  de kunst van het waacking, een stijl die speelt met karakters, emoties en expressie. Terwijl ze haar eigen expressieve stijl ontwikkelde, vond ze ook een manier om haar afkomst en erfgoed deel uit te laten maken van haar verhalen. Dit bracht ze naar voren in projecten zoals de bekroonde korte film Imprenta en de solostukken Ta(m)bu en Sugar Coated. Behalve als choreograaf werkt Junadry ook als coach en docent.

Een aantal jaren geleden is Junadry zich gaan verdiepen in het cultureel erfgoed van Curaçao, haar roots, het slavernijverleden, verbinding, heling, oude danstradities en rituelen. Dat leidde tot een nieuwe laag in haar werk, waarbij het publiek raken en helen het voornaamste doel van haar kunst werd. Dans als bevrijding, voor de maker én het publiek. 

Haar nieuwe project ‘Mi Pret’i Wowo’ (mijn oogappel) is een deels autobiografisch duet. Een vader en dochter die van elkaar vervreemd zijn, worden door het noodlot weer samengebracht. De vader zit vast in zijn lichaam. Zijn dochter doet er alles aan om hem weer in beweging te krijgen en de zin van het leven terug te vinden. Als research voor het project reist de choreograaf met haar vader – die professioneel danser was - naar Nigeria, het land waar een deel van haar roots ligt. Van deze reis maakt kunstenaar en curator Richard Kofi een documentaire, zodat de ervaringen worden vastgelegd in beeld, geluid en illustraties.