Marc Vlemmix

Over Marc

De meeste dansers stoppen rond hun 35e, hooguit 40e, met dansen. Maar Marc deed precies het tegenovergestelde. Op zijn 37e, na de diagnose Parkinson, begon hij pas écht met dansen. Hij had altijd al gedanst voor zijn plezier. Hij gaf op zijn 18e al stijldansles om daarmee zijn eigen danslessen te kunnen betalen. Als artistiek leider van Danshuis Station Zuid begeleidde hij choreografen, maar hij stond zelf nooit op het podium. 

Tot de diagnose in 2010, nu 15 jaar geleden. Waar velen zich zouden terugtrekken, koos Marc ervoor om de confrontatie aan te gaan. Dans werd zijn manier om de ziekte te trotseren. Niet afwachten, maar bewegen. Zichzelf steeds opnieuw uitvinden. Met zijn continue veranderende lichaam centraal in zijn bewegingsonderzoek. Elke keer de grenzen opzoeken. Geen stilstand, geen overgave. Met de dansers van zijn gezelschap – die leven met Parkinson, reuma, MS of de uitdagingen van het ouder worden – als bron van inspiratie.

Vanuit die persoonlijke drijfveer maakt hij met zijn gezelschap Marc Vlemmix Dance sinds 2020 dansvoorstellingen en korte dansfilms. Zijn werk gaat nadrukkelijk niet over beperkingen, maar over de kracht van dans en de veerkracht van de menselijke geest. MVD wil hiermee bijdragen aan een cultureel landschap dat insluit in plaats van uitsluit, met waardering voor de rijkdom die voortkomt uit diversiteit. 

Zijn partner Rosan Chinnoe is in en buiten de studio zijn (artistieke) wederhelft. Rosan’s fotografisch oog en esthetische films maken mede de onderscheidende signatuur van het gezelschap. Samen met grafische vormgever Fenna Schaap, betrokken vanaf het eerste uur, vormen zij de artistieke kern van het gezelschap. Zij creëerden meerdere voorstellingen en dansfilms.

Dansen Tegen Parkinson
In 2012 begon Marc met danslessen voor mensen met Parkinson, geïnspireerd door de Dance for PD-methodiek uit New York. Samen met Andrew Greenwood ontwikkelde hij de methodiek verder naar eigen ervaring en richtte hij in 2013 de stichting Dance for Health op. Onder Marc’s leiding groeide deze stichting uit tot een landelijk netwerk, met danslessen in meer dan 40 steden, waar wekelijks 700 mensen met Parkinson bewogen. Marc wist grote gezelschappen zoals Het Nationale Ballet, Scapino Ballet en Introdans te betrekken, waardoor kunst centraal bleef staan en niet de zorg.